இதுதாண்டா ‘கிளைமாக்ஸ்’.

நண்பர்களே...
சமீபத்தில் பார்த்த இரண்டு படங்களின் கிளைமாக்ஸ் என்னை மிகவும் ஆகர்ஷித்தது.
1 . ஆதலால் காதல் செய்வீர்.

இப்படம் இன்னும் தியேட்டரில் ஓடிக்கொண்டு இருக்கிறது.
எனவே இப்படத்தின் கிளைமாக்சை பிறிதொரு சந்தர்ப்பத்தில் என் அனுபவத்தை பகிர்ந்து கொள்கிறேன்.
[ மூளை புடைத்து வெளியே கீரிடம் போல் காட்சியளிக்கும்
அதி[ஷா] புத்திசாலிகளுக்கு...
இப்படத்தின் கிளைமாக்ஸ் வேறு அனுபவங்களை கொடுக்கலாம்.]

2 . ஷிப் ஆப் தீசியஸ்

இப்படத்தின் கிளைமாக்ஸ் முதல்முறை பார்க்கும் போது ஒன்றுமே புரியவில்லை.
மூன்று முறை இந்த படத்தை பார்த்தேன்.
அறிஞர் பெருமக்களிடம் விவாதித்தேன்.
 ‘பிளாட்டோஸ் கேவ்’ என்ற தத்துவத்தின் அடிப்படையில் இப்படத்தின் கிளைமாக்ஸ் வடிவமைக்கப்பட்டிருக்கிறது என்பதை தெரிந்து கொண்டேன்.

 ‘தத்துவங்களின் பேராசான்’ பிளாட்டோ பற்றி தெரிந்து கொள்ள எனது முந்தைய பதிவுக்கு செல்லவும்...

பிளாட்டோஸ் கேவ் பற்றிய விக்கிப்பீடியா தகவலை கொஞ்சம் வெட்டி இங்கே தருகிறேன்.

The Allegory of the Cave— also known as the 

Analogy of the Cave, 

Plato's Cave, (or) the 

Parable of the Cave—is presented by the

Greek Philosopher Plato in his work The Republic (514a-520a) to compare "..

the effect of education and

the lack of it on our nature." 

It is written as a dialogue between

Plato's brother Glaucon and his mentor Socrates,

narrated  by the latter. 

The Allegory of the Cave is presented after the 

metaphor of the sun (508b–509c) and  the analogy of the divided line (509d–513e).

 All three are characterized in relation to dialectic

at the end of Book VII and VIII (531d–534e).

Plato has Socrates describe

a group of people who have lived chained to the wall of a cave all of their lives,

facing a blank wall. 

The people watch shadows projected on the wall

by things passing in front of a fire behind them, and

begin to ascribe forms to these shadows. 

According to Plato's Socrates,

the shadows are as close

as the prisoners get to viewing reality. 

He then explains

how the philosopher is like a prisoner

who is freed from the cave and comes to understand that

the shadows on the wall do not make up reality at all,

as he can perceive the true form of reality

rather than the mere shadows seen by the prisoners.

The Allegory may be related to Plato's Theory of Forms, 

according to which

the "Forms" (or "Ideas"), and

not the material world of change known to us through sensation, 

possess the highest and most fundamental kind of reality. 

Only knowledge of the Forms constitutes real knowledge.

^[1] In addition,

 the Allegory of the Cave is

an attempt to explain the philosopher's place in society:

to attempt to enlighten the "prisoners."

Plato's Phaedo contains similar imagery

to that of the Allegory of the Cave; 

a philosopher recognizes that  

before philosophy, 

his soul was "a veritable prisoner fast bound within his body... 

and that

instead of investigating reality by itself and in itself

it is compelled to peer through the bars of its prison."^[2]

‘பிளாட்டோஸ் கேவ்’ தத்துவத்தை இன்னும் விரிவாக படிக்க விக்கிப்பீடியாவிற்குள் செல்க...

'பிளாட்டோஸ் கேவ்’ தத்துவத்தை...
 எனக்கு தெரிந்ததை...புரிந்ததை...எனது பாணியில் சொல்லி விடுகிறேன்.

ஒரு குகையில் நிறைய பேரை சங்கிலியால் பிணைத்து வைக்கப்படிருக்கிறது.
தலையை கூட திருப்பி பார்க்க முடியாதவாறு கட்டப்படுகிறது.
கட்டப்பட்டவர்கள், கண்ணுக்கு தெரியும் நிழல்களை வைத்து...
தங்கள் சிந்தனையால்... தங்கள் கருத்துக்களை...கட்டமைப்பார்கள்.
அவை உண்மையாகவோ...உண்மைக்கு நெருக்கமாகவோ...
அல்லது முற்றிலும் விலகி நேர்மாறாகவோ இருக்கக்கூடும்.

உதாரணமாக கோவைப்பதிவர்கள் ஒரு குகையில் கட்டி வைக்கப்படுகிறார்கள்.
சூட்டிங்கில் பயன்படுத்தப்படும் எச்.எம்.ஐ. லைட்டை பின்னால் வைத்து எரிய விடுகிறார்கள்.
லைட்டின் முன்னால், லேட்டஸ்ட் டாப் ஸ்டார்களை ஒருவர் பின் ஒருவராக நடக்க விடுகிறார்கள்.

முதலில் ஒரு நடிகை வருகிறார்.
அந்த நிழலை பார்த்து...கணித்து...‘பெரிய பண்ணிக்குட்டி வருதுடோய்’ என்கிறேன் நான்.
பதிவர் ‘இனியவை கூறல்’ கலா குமரன்... ‘நியாண்டர்தால் மனுஷி !’ என வியக்கிறார்.
பதிவர் ‘கோவை நேரம்’ ஜீவா ...‘ஹை...ஹன்சிகா’ என்கிறார்.

இரண்டாவது ஒரு நடிகை வருகிறார்.
நான், ‘என்னய்யா இது...கத்தரிக்கா ஒண்ணு... கை கால் முளைச்சு வருது’ என்கிறேன்.
பதிவர் கோவை ஆ.வி. ‘நல்லாப்பாருய்யா...அது நஸ்ரியா’ என நறநறக்கிறார்.
அவர் கண்களில் ‘அகோரி பாபா’ உக்கிரம்.
நல்ல வேளை அவரை கட்டி வைத்திருந்தார்கள்.
இல்லையேல் இந்தப்பதிவை நான் எழுதி இருக்க முடியாது.
இந்நேரம் ஜீரணமாகியிருப்பேன்.

மூன்றாவது ஒரு நடிகை வருகிறார்.
அனைவருமே அலறுகிறோம்.
ஆஹா...அனுஷ்கா.

நாங்கள் கண்டு உணர்ந்தது சரியா...தவறா...என்பது கட்டவிழ்க்கப்பட்டு வெளியேறும் போதுதான் தெரிய வரும்.
ஒரு வேளை முதலில் வந்தது நமீதாவாக இருந்தால்...
இறுதியில் வந்தது காஜலாக இருந்தால்...
இந்த குழப்பத்தை தீர்த்து வைப்பவரே...தத்துவ ஞானி.
குகைக்கு வெளியில் இருக்கும் தத்துவஞானியால்தான் உண்மையை  உரைக்க முடியும்.
உண்மையை உலகுக்கு சொல்வது ஒரு தத்துவ ஞானியின் கடமையும் கூட...
இதைத்தான் ‘பிளாட்டோ கேவ்’ தத்துவம் சொல்கிறது.

இப்போது ‘ஷிப் ஆப் தீசியஸ்’ இறுதிக்காட்சிக்கு போவோம்.

படத்தின் முக்கிய கதாபாத்திரங்கள் மூவரும்...வேறு சிலரும்...
ஒரு ஆவணப்படத்தை பார்க்க வருகிறார்கள்.
இவர்கள் அனைவருமே...வெவ்வேறு வயது...மொழி..இனம்...நாடு என வேறுபட்டு இருக்கிறார்கள்.
ஆனால், இவர்கள் அனைவருமே  ‘ஒரு புள்ளியால்’ இணைக்கப்பட்டவர்கள்.
ஆவணப்படத்தை எடுத்தவர் கொடுத்த ‘உடல் உறுப்பு தானத்தால்’ உயிர் வாழ்பவர்கள்.

ஆவணப்படம் ஓடுகிறது.
ஒரு குகைக்குள் புகுந்து படமாக்கப்பட்ட காட்சி திரையில் விரிகிறது.

பெண் போட்டாகிராபர் கண்கள் கலங்க இக்காட்சியை பார்க்கிறாள்.
இந்தக்கண்கள்தான் இந்த குகையை தரிசித்து படமாக்கி இருக்கிறது.
படமாக்கிய கண்கள்...படமாக்கப்பட்டதை...பார்க்கிறது.
படைப்பாளியின் கண்கள்...இப்போது பார்வையாளரின் கண்களாக...
உருமாறி பார்க்கிறது.

குகையை படமெடுப்பவனின் நிழல்...குகையில் பரவுவதை ‘ஆவணப்படம்’ காட்டுகிறது.
அவன் நிழலை மட்டுமே...அவனால் பயன் பெற்றவர்கள் பார்க்கிறார்கள்.

இத்தனை பேரை வாழ வைத்த...
அவன் யார்?
எப்படி இருப்பான் ?
ஏன் இறந்தான்?
எப்படி இறந்தான்?
அவன் சிந்தனை என்ன ?
என எத்தனையோ கேள்விகள் எழும்.
அத்தனையும் அந்த  ‘நிழல் பிம்பத்தை’ வைத்துதான்  ‘கட்டுகிறோம்’.

லேடி போட்டா கிராபர் ஆவணப்படத்தை பார்க்கும் போது ஞானக்கண் பெறுகிறாள்.
தன் ஊனக்கண்ணால் பெற முடியாத தரிசனத்தை...
தன் ஞானக்கண் கொண்டு தரிசிக்கிறாள்.

இக்காட்சியில்  ‘இயக்குனர் ஆனந்த் காந்தி’ செய்த மேஜிக் என்ன?

படத்திலுள்ள கதாபாத்திரம்...படம் பார்க்கும் நாம்...
என எல்லோரையும் கட்டி ‘பிளாட்டோஸ் கேவிற்குள்’...
அடைத்து விட்டார் இயக்குனர்.

டேய் வெண்ணைகளா...
எல்லாம் தெரியும்னு ஆடாதீங்கடா.
எல்லோருமே  ‘பிளாட்டோஸ் கேவிற்குள்தான்’ இருக்கிறோம்... நொண்ணைகளா...என்கிறாரோ இயக்குனர்?.

அடுத்தப்பதிவில் சந்திப்போம்.