மிஷ்கினை, நேற்று மட்டம் தட்டினோம்...இன்று கை தட்டுவோம்.

நண்பர்களே...
படம் பார்க்காதவர்கள் என் பதிவை படிக்கலாம்.
காரணம், படத்தில் உள்ள ஒரு பிரேமைப்பற்றி கூட எழுதப்போவதில்லை.

மிஷ்கின், தனது படைப்புகளை விட அதிகமாக பேசி வாங்கி கட்டியவர்.
தன் தவறை உணர்ந்து எதுவுமே பேசாமல், தன் படைப்பை பேச விட்டிருக்கிறார்.
தனது பாணியை, மிகச்சிறப்பாக கையாண்டு இருக்கிறார்.
வாழ்த்துக்கள் மிஷ்கின்.

‘சரக்கு காலி’...
‘அவர்கிட்ட இனிமே விஷயம் இல்ல’...
என்ற குரல்கள் ஓங்கி முன்னணியில் ஒலித்து கொண்டிருந்தது.
அனைத்திற்கும் இப்படத்தின் பின்னணி இசை மூலம் பதில் சொல்லி இருக்கிறார் ராஜா.
பின்னணி இசையில், அன்றும்...இன்றும்....என்றுமே ராஜா என்பதை
இன்றைய தலைமுறைக்கு நிரூபித்து இருக்கிறார்.

பாலா, மிஷ்கின் போன்றவர்கள் படைப்புகளில் அபூர்வமான மனிதர்களை தரிசிக்க முடியும்.
அவர்களை அடையாளம் காட்ட விரும்பவில்லை.
அந்த கதாபாத்திரங்கள் தரும் அனுபவம்...
பார்வையாளனுக்கு கிடைக்கும் வரம்...அதுவே ரசனையின் பேரானந்தம்.
அதை கெடுக்க விரும்பவில்லை.

படத்தில் எல்லோருமே தங்கள் திறமைகளை நிரூபித்து இருக்கிறார்கள்.
இப்படத்திற்கு கிடைக்க வேண்டிய நியாமான வெற்றியை தருவதன் மூலம் ரசிகர்கள்  ‘ரசனையை’ நிரூபிக்க வேண்டும்.

அடுத்தப்பதிவில் சந்திப்போம்.